Ojczyzna, Polska, Naród – słowa zwykłe czy bliskie? 3 maja – cóż to za data?(...) Zatrzymajmy się więc na chwilę, aby rozważyć te trzy, jakże ważne w naszej historii słowa. Słowa, które widniały na sztandarach, słowa, które zbudowały naszą przeszłość. Brzmią one: BÓG, HONOR, OJCZYZNA.
W ten oto sposób, po odśpiewaniu hymnu Polski i hymnu szkoły, rozpoczął się w SP 1 uroczysty apel z okazji 232. rocznicy Uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Jeśli ktoś z publiczności myślał, że będzie to kolejna lekcja historii, która ma jedynie w postaci suchych faktów przypomnieć okoliczności powstania dokumentu z przeszłości, był w błędzie, ponieważ za sprawą mistrzowskiej gry szkolnych aktorów i chóru, mógł naprawdę przenieść się do XVIII wieku, a wyobraźnia okazała się najlepszym wehikułem czasu.
Ani na chwilę występujący uczniowie nie dali wytchnienia publiczności w przeżywaniu wzniosłych emocji, a stroje z epoki oświecenia posłużyły jako najlepszy środek hipnozy.
Zatem mogliśmy podziwiać upersonifikowaną Ojczyznę – Matkę (Nikolę Firkowską z kl. 6a), pogrążoną w smutku i żałobie po swoich poległych synach - żołnierzach. Żaliła się ona ciekawemu historii swojego kraju Chłopcu (Piotrowi Olszewskiemu z kl. 5a) i recytatorce (Joannie Chodysz z kl. 5a) na swój los, ukazując rany w postaci odniesionych klęsk narodowych, które przyczyniły się do I rozbioru Polski w roku 1772 . W drugiej odsłonie, z poczucia niemocy i krzywdy, wyraziła słowa pogardy dla tych, którzy doprowadzili ją na skraj przepaści, nazywając ich „pochlebcami” i „oszczercami”.
Obraz umartwionej Ojczyzny dopełniła pieśń patriotyczna w wykonaniu solistek: N. Firkowskiej, Magdaleny Andrzejczak i L. Śliwy, a słowa: „Tyle razy pragnęłaś wolności/Tyle razy gnębił cię kat/Ale zawsze czynił to obcy/A dziś czyni to brat (...)” i przy akompaniamencie wzruszającej melodii na wskroś przeszyła serca słuchaczy.
Nietrudno współczesnemu Polakowi zrozumieć przyczynę rozpadu I RP, jeśli obejrzał scenę
w gospodzie, gdzie spotkali się rozpasani szlachcice ( uczniowie kl. 5 a : Jakub Urbański, Alicja Tymoszczuk
i Michał Wróblewski ) rozgrywający kolejną partię kart. Wszyscy wyglądali bardzo dostojnie, ponieważ ubrani byli w tradycyjne stroje szlacheckie: kontusze, pasy zdobione złotą nicią, czapki z futrzanym otokiem oraz buty z cholewami. Szkoda tylko, że nie zasługiwali na nie, bowiem tematy i niski poziom rozmów ujawniły ich rażące przywary tj. brak kultury, zuchwalstwo, lenistwo, egoizm, przedkładanie prywaty nad obowiązki wobec kraju, skłonność do zatargów. Do tego zaintrygował ich Fircyk ( Lena Śliwa – kl. 6b) - kosmopolita, który dopiero co przywiózł z zagranicy szpadę stalową, złote sprzączki i próbował wmówić wszystkim gościom gospody, że wszystko, co widział za granicą, jest o niebo lepsze i atrakcyjne, niż w szarej, zacofanej Polsce. Nieprzyjemne swary szlachty pomogli nam złagodzić pani Paulina Michaluk i pan Mariusz Jarema, wczuwając się w rozdzieloną przez niesprawiedliwy los parę zakochanych, czule śpiewając „Dumkę na dwa serca”.
Następnie narratorzy – Amelia Szymanek i Igor Śliwiński z klasy 8a „przenieśli” całą publiczność do roku 1791, gdzie wystąpił Stanisław Małachowski (Kacper Krawiec z kl. 5a). Donośnym głosem próbował on skruszyć zatwardziałe serca szlachciców, uczulając ich na najważniejsze sprawy narodu. Chwilę później, bardzo uroczyście, odczytał postanowienia uchwalonej przez Sejm Wielki Konstytucji 3 Maja,
a majestatyczny król Polski - Stanisław August Poniatowski (Jakub Styczeń – kl. 5a) oficjalnie dokonał jej zaprzysiężenia. Na tę okoliczność rozbrzmiały słowa piosenki: „Witaj Majowa jutrzenko! Świeć naszej polskiej krainie!(...)Witaj Maj! Trzeci Maj! Dla Polaków błogi raj!” płynące z ust solistek: Gabrieli Kryski, Hanny Żurawek i Julii Kowalskiej ( kl. 7a).
Przyszedł w końcu czas na refleksję i zadumę, kiedy to Zuzanna Mac ( kl. 5a) zadeklamowała sugestywny wiersz Tadeusza Kubiaka pt. „Tu wszędzie Polska”. Po niej wystąpił Piotr Olszewski, który deklarował gorący patriotyzm, sprawiając jednocześnie, że każdy poczuł się częścią naszego ukochanego kraju:
Moją Ojczyzną jest moja Polska
Walcząca w mroku ,samotna i ciemna.
Moim powietrzem jest wicher bez nieba
Moim pokarmem jest krew w garści chleba
A moim światłem, co płynie z daleka
Jest nasze prawo, prawo człowieka.
Słowa te podsumowała piosenka „ Taki kraj” w wykonaniu Pauliny Karpińskiej ( uczennicy ZS w Łobzie).
Tak oto u schyłku XVIII wieku Polska zaczęła się budzić do życia. Konstytucja 3 Maja była pierwszą w Europie, a drugą na świecie nowożytną ustawą zasadniczą. Choć obowiązywała zaledwie 15 miesięcy. Zapoczątkowała reformę ustroju, ale nie została w pełni wprowadzona w życie, a mimo to przeszła do historii jako najważniejsze wydarzenie I RP. Stanowi ona do dziś symbol tradycji niepodległościowych Państwa Polskiego.
Mamy nadzieję, iż dzień 4 maja 2023 r. na długo pozostanie w naszej pamięci. Szczególne podziękowania należą się mamie naszych uczniów- pani Monice Majerskiej, która zadbała o przepiękną scenografię. Dziękujemy również Łobeskiemu Domowi Kultury za możliwość wypożyczenia kostiumów teatralnych.
Uczniów do występu przygotowali: p. Justyna Karpińska i p. Mariusz Jarema, zaś nad oprawą muzyczną czuwała p. Paulina Michaluk.
